Aleksandra is een uniek boek in meerdere opzichten: Lisa Weeda laat heden en verleden naadloos in elkaar overlopen, past magisch realisme op een overtuigende manier toe en krijgt het voor elkaar om verschillende verhaallijnen effectief met elkaar te verweven. Het verhaal biedt een persoonlijk perspectief op de bewogen geschiedenis van Oekraïne, en tegelijkertijd is het een ode aan de kracht van familiebanden. 

Lisa Weeda reist in opdracht van haar vierennegentigjarige grootmoeder Aleksandra naar Loegansk, op zoek naar het graf van haar oom Kolja, die sinds 2015 is verdwenen. Lisa weet de grenspost van het oorlogsgebied te trotseren en in haar vlucht tuimelt ze terug in de tijd. Ze belandt in het paleis van de Sovjets, waar haar overgrootvader Nikolaj al sinds zijn eigen dood in 1953 wacht op Aleksandra. Na Aleksandra's deportatie in 1942 naar Duitlsand heeft hij haar nooit meer gezien. Samen met Nikolaj dwaalt Lisa door het paleis, dit limbo waar ook Kolja zich schuilhoudt, en wekt ze de geschiedenis van haar Don Kozakken-familie tot leven. 
 
Aleksandra is het verhaal van een familie tussen Oost en West die maar niet loskomt van een gebied dat nooit rust lijkt te vinden. Lisa Weeda vond de vorm en de stem om dit indringende verhaal op een grandioze manier te vertellen.